অপেক্ষা

এক মিনিটৰ গল্প - ১

অপেক্ষা

আবেলি ! আবেলি বুলি ক’লে কি আৰাম | বেলিটোৱে সুমথিৰা আভা ছটিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰে পশ্চিমৰ আকাশত | তদুপৰি অফিচ ,কাছাৰী ,বিদ্যালয় , দোকান আৰু ফুটপাথৰ মানুহজনলৈকে সকলোৰে গাত আবেলি বুলি ক’লে বেলেগ এটা অনুভৱ | তাৰোপৰি প্ৰেমিক প্ৰেমিকা বুলি ক’লে অনুভৱেই সুকীয়া আবেলিত | সিদিনা হঠাতে তাই মোক ফোন কৰি ক’লে -
-- তুমি আবেলি ভাল পোৱা নে ?
-- কিয় ? মোৰ আশ্চৰ্যজনক উত্তৰ | তুমি ঘপহকৈ সুধি দিলা যে !
--আৰে, সেইবোৰ বাদ .. মই কিন্তু আবেলি হ’লে বৰ স্ফূৰ্তি কৰো | তাইৰ লচপচীয়া উত্তৰ | আবেলি হ’লে ফিৰফিৰীয়া বতাহজাকত অস্থিৰ মনবোৰ কিবা এক অজান আনন্দই উকমুকাই | হয় নে ? তোমাৰ কেনে লাগে আবেলি ?

-- আৰে !! মোৰ , মোৰ বাবে আবেলি ফাগুণৰ বতৰত চিলা উৰুৱাৰ অনুভৱৰ দৰে |
-- বৰ ভাল কথা জানা | তেন্তে তুমি আহিবা নেকি মোৰ ঘৰৰ কাষতে থকা বিশাল ব্ৰক্ষ্মপুত্ৰৰ শুকান বালিচৰত আবেলি চিলা উৰুৱাম ?
আহিবানে তুমি ?
-- কিয় নাযাম ,তাতে তুমি কৈছা যেতিয়া , নিশ্চয় যাম | মই তাইক ক’লো |


( ৰচনাকাল : নিৰ্জন ৰাতি খিৰিকীয়েদি ভাঁহি অহা বতাহজাকৰ আহ্বানত )

---- ৰনৌজ কুমাৰ গগৈ
গুৱাহাটী |