এক মিনিটৰ গল্প - ২
ক্ষীণ মানুহ
মায়ে কয় , তই ভাত কিয় কমকৈ খাৱ ! অলপ খাবিচোন | সেয়ে তই ইমান ক্ষীণ | লগৰ বান্ধবী পুৰবীয়ে কয় - কলেজৰ চাদত বহি ,তই ভাত পানী নাখাৱ নেকি ? আগতকৈ দেখোন ক্ষীণাইছ !!! মহানগৰীৰ কোনোবা কোণত বন্ধু দেৱাশিষে লগ পালে কয় - তুমি কি খাবলৈ শুবলৈ এৰিলা নেকি ? নে কবিতা চুটি হোৱা নিচিনাকৈ ক্ষীণাইছা !
মোৰ ক’বলৈ একো নাথাকে মুখত ,মাথোঁ সকলোকে কৈ যাঁও ভাত পানী নোখোৱাকৈ মানুহ কিমান দিন জীয়াই থাকিব পাৰে | জীয়াই আছে এদিন, দুদিন ,তিনিদিন আৰু কিমান দিন থাকিব পাৰে জীয়াই .....
হোষ্টেলত লগৰবিলাকে মোক কয় তোমাক চাগৈ কোনো ছোৱালীয়ে নাচায় ঘূৰি হয়নে ? ৰাস্তাত ,ফুটপাথত , অথবা কলেজৰ ৰেলিঙত কোনোবা আপোনজনলৈ ৰৈ থকা জনেও এবাৰো নাচায় | চাবনো কি বুলি ? তাতে মোক ওঁহো ..নাচায়...কোৱা শুনো এইডাল আৰু ....ছোৱালীৰ ভাষ্য |
দুদিনৰ পিছত ঘৰলৈ যেতিয়া যাঁও হোষ্টেলৰ পৰা - ভন্টিয়ে কয় ,তই হোষ্টেলত খাবলৈ নাপাৱ নেকি ? ধানখেৰ ডালৰ নিচিনা হৈ আহ যে !! নে কোনোবাই কাঢ়ি খায় | ককাৰ কিন্তু মোৰ প্ৰতি বহুত মৰম | সেয়ে কয় , তই আৰু হোষ্টেল যাব নালাগে | ঘৰতে থাক | ঘৰৰ ভাত- পানী ,শাক-পাচলি বায়ু পানী খাই থাক |
( বিঃদ্ৰঃ গল্পটো চিন্তাৰ বুৰবুৰণি প্ৰাঞ্জল শৰ্মা বশিষ্ট লাষ্ট ৰাইডাৰ পঢ়ি | গল্প হয়নে নহয় মুক্ত সমালোচনা আগবঢ়াব বুলি আশা কৰিলো )
Hoxa kotha dada mi bhugi axu bor beya lge jatia kunuba tanke koi
ReplyDelete