কথাশিল্প - ৪

কথাশিল্প - ৪
৩০ জুন ২০১১

পিতা

পিতাই বুলি ক’লে মোৰ মনত এক অজান আনন্দই ভূমুকি মাৰে | বাল্যকালত প্ৰাক - প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত নামভৰ্ত্তি কৰিবলৈ পিতাইৰ সতে যোৱা দিনবোৰলৈ মনত পৰিলে আনন্দতে চকুপানী ওলাই যায় |মোৰ প্ৰাক-প্ৰাথমিক বিদ্যালয় বুলি ক’লে প্ৰথমতে তিনিখন বিদ্যালয় সলনি কৰা মনত পৰে | কিমান যে যাযাবৰী জীৱন মোৰ !!!

পিতায়ে ফলিত আখৰ ধৰি ধৰি শিকোৱা দিনবোৰ , আখৰ চিনাকি কৰাই দিয়া সেইজন পিতাই , ৰাস্তাত যাওঁতে কোনটো কি বস্তুৰ কি নাম জীৱনৰ আদিপাঠ দিয়া আৰু ক’ত যে কি ! লিখি শেষ কৰিম নোৱাৰা সেইজন শ্ৰদ্ধাৰ পিতাই |


এতিয়া প্ৰায়ভাগ সন্তান- সন্ততিয়ে পাপা , ডেড বুলি মাতে |বহুতৰ মুখত শুনা পোৱা যায় -পিতাই !! কি বস্তু ? আচৰিত নহ’ব !! কথাষাৰ এশ শতাংশই শুদ্ধ |

এইখিনিতে কথা এষাৰ মনত পৰিছে -মই পিতাইক কিন্তু দেউতা বুলি সম্বোধন কৰোঁ |কিন্তু মোৰ লগৰ বন্ধুএজনে মোক এবাৰ তাচ্ছিল্য কৰি কৈছিল -অই’ এতিয়া আৰু মান্ধাতা যুগৰ দিন নাই, ডেড মাতিবি | আৰু কথা এষাৰ লগত সংযোজিত নকৰিলে দোষে চুব -মোৰ ককাক কিন্তু দেউতাই পিতাই বুলিয়েই মাতিছিল |




( উপসংহাৰঃ সম্বোধন কৰা কথাকেইষাৰ মনত পৰিল কাৰণ সাম্প্ৰতিক সময়ত বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ | ইয়াত কোনেও যাতে সম্বোধনক লৈ বিৰ্তক নকৰে এয়ে অনুৰোধ |আধুনিকীকৰণৰ সময়ছোৱাত (- " কিন্তু এয়া আধুনিকীকৰণ নহয় ") ভিন্নজনে ভিন্ন মত পোষণ কৰিব |** আদম-ইভৰ যুগত মানুহে কাপোৰ পিন্ধিব নাজানিছিল | )